عبدالحسین خوشنویس قدسی اصفهانی، از شعرا و خوشنویسان قرن چهاردهم هجری در اصفهان بوده است.
آقا میرزا عبدالحسین خوشنویس معروف و متخلّص به «قدسی» فرزند میرزا محمّدعلی خوشنویس اصفهانی بن محمّد، شاعر ادیب و خوشنویس فاضل در قرن چهاردهم هجری در اصفهان بوده است.
در شب ۴ رمضان المبارک ۱۲۸۷ق در اصفهان متولّد گردید. و در خدمت آقا سیّدمحمّدباقر درچه‌ای، آخوند ملاّ محمّد کاشانی و سایر علمای اصفهان تحصیل کرد. انواع خطوط خصوصا نسخ و رقاع را خوش می‌نوشت. او در ربیع‌الاوّل ۱۳۲۶ق مدرسه قدسیه را در اصفهان افتتاح کرد و باید او را از پیشروان فرهنگ جدید و خدمتگزاران واقعی علم و ادب نامید.
قدسی جامع فضائل و کمالات صوری معنوی بود و در انواع فنون شعر خصوصا غزل و مادّه تاریخ مهارت داشت. او در راستی و درستی و صداقت و پاکدامنی به حدّ کمال و در نگاهداشت دوستی بی‌اندازه باوفا و ثابت قدم بود. او ده‌ها جلد کلام‌اللّه مجید را کتابت کرد.
۴ – وفات
قدسی سرانجام در ۵ صفر ۱۳۶۶ق، مطابق با ۸ دی ۱۳۲۵ش، وفات یافته و در صحن تکیه تویسرکانی در تخت فولاد مدفون شد.
خواهرزاده‌اش ادیب دانشمند میرزا حبیب‌اللّه نیّر نیز مادّه تاریخ وفاتش را چنین گفته است:
لما فقدت ادیبا قل لرحلته: «عبدالحسین انّی فی جنّه القدس».
از آثار مرحوم قدسی کتاب «تحفه الفاطمیه» و کتاب «شرعیات» جهت مدارس جدید به طبع رسیده است.
ابیات از اوست:
“گر عرش شود فرش ره سم سمندش بر خویش ببالد ز چنین بخت بلندش”
“ماه نو و بدر فلک و خوشه پروین عکسی بود ••• از فعل و سم و میخ سمندش”.
