بدرالدین کتابی (1366 -1291 ق)، نویسنده، مترجم و شاعر، متخلص به امید. در اصفهان به دنیا آمد. جد پدرى او آیتاللَّه میرزا محمد صادق كتابى اصفهانى، صاحب شرحى بر «شرایع» است و جد مادرى وى حاج شیخ محمد على نجمى مىباشد. پس از تحصیل در مدارس قدیم اصفهان، در مشهد به تحصیل ادبیات، منطق، فقه، اصول و فلسفهى اسلامى پرداخت. وى «منظومهى» حاج ملا هادى سبزوارى را نزد شیخ محمد خراسانى فراگرفت. پس از اخذ دیپلم علمى، در 1316 ش، موفق به اخذ درجهى لیسانس در رشتهى فلسفه و علوم تربتى از دانشسراى عالى و دانشكدهى ادبیات شد. وى به دو زبان عربى و فرانسه تسلط كامل داشت. پس از فراغت از تحصیل ابتدا در اصفهان به تدریس در دبیرستانها مشغول شد و سپس ریاست دبیرستان ادب و چندى معاونت ادارهى كل فرهنگ استان اصفهان را عهدهدار بود. وى در بنیانگذارى دانشكدهى ادبیات اصفهان در 1337 ش و نیز تأسیس كتابخانهى آن نقش مؤثرى داشت و سالها نیز در آن دانشكده به تدریس فلسفه، روانشناسى، منطق نظرى و عملى، ادبیات فارسى و متون فلسفى به زبان فرانسه پرداخت. بیشتر با حاج آقا رحیم ارباب و حاج شیخ محمد باقر الفت مصاحبت داشت. از آثارش: «هیپنوتیسم در دسترس همه»؛ «فروغ خاور»، شرح حال و آیین رهبانیت بودا، ترجمه؛ «پیرامون سیرهى نبوى»، ترجمه؛ «اخلاق»، ترجمه؛ «آداب المتعلمین»، ترجمه؛ سفرنامهى «به سوى اصفهان»، ترجمه؛ «مكتبهاى اصلى فلسفه»، ترجمه؛ «مبانى جامعه شناسى»، ترجمه؛ «دیوان» شعر.[1] مترجمه، مؤلف. تولد: 1330(1291 ق.)، اصفهان. درگذشت: 1366. بدالدین كتابى متخلص به «امید» ابتدا در مدارس قدیم اصفهان و یك سال در مشهد به تحصیلات قدیم از ادبیات و منطق و فقه و اصول پرداخت و منظومهى حاج ملا هادى سبزوارى نزد حكیم همدانى و آقا شیخ محمد خراسانى فراگرفت. در سال 1313 موفق به اخذ دیپلم شد. سپس وارد دانشگاه گردید. در سال 1316 موفق به اخذ درجهى لیسانس در رشتهى فلسفه و علوم تربیتى گردید. وى براى ادامه تحصیلات در اروپا برگزیده شد. وى با دو زبان عربى و فرانسوى آشنایى داشت. پس از فراغت از تحصیل در دانشسراى عالى به زادگاه خود اصفهان بازگشت. ابتدا به دبیرى دبیرستانها اشتغال ورزید و سپس ریاست دبیرستان ادب اصفهان را عهدهدار گردید و مدتى نیز معاونت و كفالت ادارهى كل فرهنگ استان را به عهده داشت. وى همچنین در بنیانگذارى دانشكدهى ادبیات اصفهان به سال 1337 و نیز تأسیس كتابخانه آن نقش داشت و خود سالها در آن دانشكده به تدریس فلسفه، روانشناسى، منطق نظرى و عملى، ادبیات فارسى و متون فلسفى به زبان فرانسوى مىپرداخت. از آثار و تألیفات اوست: هیپنوتیسم در دسترس همه (این كتاب كه احتمالا اولین اثر او است نخست در روزنامهى «اصفهان» و سپس جداگانه به طبع رسیده است)؛ سفرنامهى به سوى اصفهان (اثر پىیر لوتى، ترجمه از فرانسوى، اصفهان)؛ ترجمه فروغ خاور (شرح حال و آیین رهبانیت بودا، اثر هرمان الدنبرگ، اصفهان، سه جلد، 1332 -1330)؛ پیرامون سیرهى نبوى (عنوان عربى آن على هامش السیره، اثار دكتر طه حسین، سه جلد، 1335)؛ ترجمهى اخلاق (اثر دكتر پیرژانه ترجمه از فرانسوى، اصفهان 1331)؛ ترجمهى رساله «آداب المتعلمین» با مقدمهى كوتاهى راجع به عدم صحت انتساب آن به خواجه نصیرالدین طوسى (1336، ضمیمهى «سالنامهى دبیرستات ادب»، اصفهان)؛ مقالات وى در مجلات زیر چاپ مىشد: «سالنامهى دبیرستان ادب اصفهان»؛ «آئینهى پزشكى» و نشریهى «ادارهى فرهنگ استان دهم، اصفهان».
